İnsan gelişimi, doğumdan ölüme kadar devam eden ve biyolojik, psikolojik, sosyal birçok değişimi içeren dinamik bir süreçtir. Bu süreç belirli dönemlere ayrılır ve her dönemin kendine özgü özellikleri, ihtiyaçları ve gelişim görevleri vardır. Eğitimde bireylerin bu dönemsel özelliklerinin bilinmesi, onların potansiyelini en iyi şekilde ortaya çıkarmada büyük rol oynar.
Bu dönem, fiziksel ve duygusal gelişimin en hızlı olduğu evredir. Bebek çevresini duyu organları aracılığıyla keşfeder. Güven duygusunun temeli burada atılır. Sağlıklı bir bağlanma ilişkisi, ileriki dönemlerdeki duygusal gelişim için oldukça kritiktir.
Motor beceriler, dil gelişimi ve sosyal ilişkiler bu dönemde hızla gelişir. Oyun, çocuğun en önemli öğrenme aracıdır. Kendini ifade etme, özgüven ve bağımsızlık gelişimi desteklenmelidir.
Bu dönemde çocuk daha sistemli öğrenmeye geçer. Bilişsel beceriler artar, kurallar ve sosyal sorumluluk kavramları öğrenilir. Akademik başarı, akran ilişkileri ve benlik algısı önem kazanır.
Fiziksel değişimlerin yanı sıra kimlik gelişimi ön plandadır. Genç birey “Ben kimim?” sorusunu sormaya başlar. Duygusal dalgalanmalar ve bağımsızlık çabaları görülür. Eğitmenlerin bu dönemde rehberlik edici yaklaşımı çok değerlidir.
Bu evrede birey; kariyer, eğitim, sosyal çevre ve ilişki tercihleri gibi konularda kritik kararlar alır. Sorumluluk alma, kendini tanıma ve hayata yön verme süreci hızlanır.
Yaşam boyu öğrenme kavramının en çok anlam kazandığı dönemdir. Kişi hem kariyer hem de kişisel gelişim açısından öğrenmeye devam eder. Sosyal bağların korunması, zihinsel aktiflik ve anlam arayışı ön plana çıkar.